Howdy Pardners! Het is inmiddels WO 12 oktober bijna 10 uur 's morgens en ik kom net uit één van de heerlijkste douches uit mijn leven. Ik zit hier nu in Motel 6 in Sidney (Nebraska) en sliep deze nacht 12 uur aan één stuk! Ik was dan ook 48 uur non-stop wakker, onderweg geweest en al tal van diingen bezocht. Hier het verslag.

De reis verliep uiterst vlot. Maandagmorgen om 6.30u uur bracht zoon Floris mij naar Gent Sint-Pieters. Om 7 uur de rechtsteekse trein op naar Brussels Airport. Om 8 uur aangekomen, een halfuurtje later was mijn bagage al ingecheckt. Om 9 uur door de security check. Om één of andere reden bleef dat ding piepen, dus ik gefouilleerd. Ik kreeg nog complimenten van de veiligheidsagent voor mijn cowboybotten die ik deze week nog gekocht heb in... Brantano, of all places! :-)

Het merk? "Johnny Bulls"! Qua merknaam hebben ze in elk geval al voldoende 'prairie credibility'! Mind you: ik kocht die NIET om alvast in de sfeer te raken of te stoefen of zo... maar iedereen die paardrijdt in de Hideout Ranch moet cowboybotten dragen voor de veiligheid. Vandaar...

Om 10 uur de vlucht naar Stockholm , Zweden. Ja, je leest het goed. Om één of andere duistere wet die enkel kan gelden in de jungle van de luchtvaarttarieven, bleek het de goedkoopste manier om via Stockholm en Chicago in Denver te raken! :-P

Stipt op middaguur geland in Arlanda Airport van Stockholm. Buiten het feit dat dit een supermoderne luchthaven is, vielen er mij 2 dingen op tijdens mijn vier uur durende wachttijd op de vlucht naar Chicago:

1- Méér Chinezen en andere kleine Aziaten gezien dan hoogbenige Zweedse blondines, al kan het te maken hebben met het feit dat de vluchten bij de gates nààst ons naar Peking en Bangkok gingen.... :-)

2- Speciaal voor de rokers onder ons:Normaal kan je niet meer roken in een luchthaven ééns je bent ingecheckt. In Zweden hebben ze een oplossing bedacht: 'smoke boxes'! Een soort flink uit de kluiten gewassen 'telefooncellen' met plaats voor 8 personen en ingebouwde dampkappen! :-)

(zie foto bij de FOTO's).

De vlucht naar Chicago vertrok om 16.35 u, duurt 9 uur en verliep rimpelloos. Iedere stoel heeft zijn eigen schermpje om naar films te kijken of muziek te luisteren... Je kan ook de vlucht volgen op een kaart zodat je precies weet waar je bent: concreet: om 19 uur boven Ijsland, om 20u boven Groenland en om 22 uur boven New Foundland (Canada). We vlogen op 11.750 m hoogte aan 800 km/u en daarbuiten was het -60° C! Er moet ook een camera onderaan het vliegtuig hangen, want je kan 'live' het landschap onder jou zien! Nice!

Om 1.30 u 's nachts (Belgische tijd) geland in Chicago, waar het dan nog maar 18.30 u is. Een uurtje later al door de douane (ik had waarschijnlijk de 'vieste' douanier van de States... Terwijl de rij naast ons aan de lopende band maar bleef goedkeurende stempels krijgen, blééf die van ons maar doorvragen en -zagen met een gezicht tot op de grond. Enfin... uiteindelijk toch de verlossende stempel gekregen. Pfff.... , stel je voor dat ik mocht terugkeren...!

De vlucht naar Denver zou pas vier uur later vertrekken (om 22.40 u. In België is het dan al 5.40 u 's morgens. ik ben dus dan al 24 uur wakker en onderweg... Het ommetje via Stockholm is blijkbaar ook in andere landen voordelig, leer ik uit een gesprek met 2 kapsters uit Londen die eveneens via Zweden en Chicago naar Atlanta vlogen. Nu, zij moesten nog heel de nacht wachten tot 6 u 's morgens vooraleer hun vlucht vertrok. :-P

Om 22.40 u opgestegen en na 2 uur vliegen geland in het nachtelijke Denver met een schitterend verlichte Skyline! Daar zijn ze niet 7 uur (zoals in Chicago), maar 8 uur achter en dus is het hier nog altijd 'maar' maandag 23.40 u (en in België inmiddels dinsdag 7.40 u 's morgens).

Denver International Airport is niet gewoon... Het ligt 35 km buiten de stad te midden van de prairies met op de achtergrond de Rocky Mountains. Pas in 1995 gebouwd is het is één van de grootse (137 km2), mooiste (gebouw in de vorm van bergen) en druktste (38 miljoen passagiers per jaar en tot 120 landende vliegtuigen per uur)!! Je gaat er met een metro van de ene terminal naar de andere. Enfin, met de shuttle bus naar het kantoor en parking lot van Budget Cars, waar bij leven en welzijn een Ford Mustang Convertible op mij staat te wachten....

Het inchecken gebeurt uiterst vlot! Paspoort, rijbewijs en mijn uitgeprinte reservering volstaan. Nog enkel even mijn credit card door het machine halen voor de100 $ waarborg en.....

NIETS! What do you mean, niets?! Awel ja, mijn kaart werd niet aanvaard. Van een domper gesproken! Naar Katrien gebeld of ze even wil checken bij de bank. Daar lijken ze het ook niet goed te weten, want er is voldoende krediet. Wil dit zeggen dat ik daar na 28 uur reizen in Amerika zit naast een wachtende Mustang zonder geld of iets?! Euh.... voorlopig wel ja.

Dan zelf naar de bank in Zomergem gebeld en de bediende ontdekte dat mijn kaart enkel ingesteld was op Europees gebruik. Enkele toetsentikken later was daar in Zomergem ook gebruik in de USA ingesteld. Maar ze wist niet hoe lang dat kon duren vooraleer ze dat in Denver zouden weten.... Ik met knikkende knieën de kaart 30 seconden later aan de baliebediende gegeven.... en het WERKTE AL!!! De bediende zelf was ook onder de indruk van dit sterk staaltje van de 'wondere wereld van internet'... :-))))

Inmiddels was het daar 3 uur 's nachts (11 uur 's middags in België) en kon ik EINDELIJK mijn bagage in de koffer van mijn knalORANJE (ik kon ook kiezen voor een wat stijlvollere bruine, maar kom: de Dukes of Hazard en de V8 Javelin muscle car-oldtimer van mijn broer Kurt indachtig werd het deze... :-) )Mustang dumpen, plaatsnemen achter het stuur en op de startknop drukken. VROEEEMMMM! Yes, time 'TO HIT THE ROAD JACK'! (wordt vervolgd....)