Howdy Pardners!

Eerst een technische mededeling en mijn excuses: ik krijg te horen dat sommigen tot 4X toe dezelfde herinneringsmail krijgen en anderen niets ontvangen. Ik weet niet hoe dat komt.

Ik 'verliet' jullie twee dagen geleden in Sidney, Nebraska en neem nu weer de draad op. Ik zit nu in Guernsey, Wyoming en ben een beetje achter op het schema. Er is immers zòveel te zien en ik heb talrijke boeiende gesprekken met 'local people'... Straks zal ik de Mustang (spreekwoordelijk) eens op zijn staart trappen en wat kilometers afmalen richting de Black Hills van South Dakota. Daar is onder meer Mount Rushmoure te zien, je weet wel: de hoofden van de vier belangrijkste presidenten in de rotsen. Filmkenners weten wat ik bedoel door de eindscène van "North by NorthWest" van Hitchcock. Maar nu eerst de blog aanvullen.

Ik zal meteen de laatste twee dagen behandelen, want beide stonden in het teken van de legendarische 'Oregon Trail', de méér dan 3.000 km lange route tussen Independance aan de oevers van de Missouri naar de Westkust. Een route door eindeloze vlakten en over berg (Rockie Mountains) en dal waarlangs zo'n 500.000 pioniers tussen 1840 en 1869 met hun hele 'hebben en houden' met paard/os en kar hun geluk in de 'Far West' gingen zoeken: groene akkers in Oregon, (vermeend) goud in Californië of in het geval van de Mormonen: godsdienstvrijheid in Utah.

Toen ik woensdagmorgen 12 oktober opstond (in Sidney) was het mistig. Géén nood: twee uur later was het stralende zon en tegen de middag al 26°C. Na 80 km (géén miles, ik heb het dashboard ingesteld op metric system) bereikte ik de Courthouse & Jail Rock. Deze rotsformaties waren de eerste voorbodes voor de pioniers dat de eindeloze prairievlaktes eindelijk (na 6-8 weken) achter hun lagen. Hier hadden ze een derde van de reis afgelegd, maar het moeilijkste moest nog komen: de Rockie Mountains! Toen ik uitstapte om een foto te nemen, sprong op 5 meter van mijn voeten een coyote (soort vos op hoge poten) uit het struikgewas en stoof weg tussen het hoge gras. Maar ik kon hem nog net 'schieten' met mijn fotocamera!

Weer 80 km verder bereikte ik de legendarische 'Chimney Rock' (een 150 m hoge rots in de vorm van een schoorsteen) die loodrecht uit de vlakte oprijst. De pioniers konden die al drie dagen vooraf aan de einder zien vooraleer ze hem bereikten. Het visitor centre bezocht met een (weeral) interessante tentoonstelling en filmvoorstelling over de Oregon Trail. Buiten waarschuwen minstens 10 bordjes voor de aanwezigheid van ratelslangen! (Het is eens wat anders dan: "Opgelet voor de hond"...)

Nog eens 80 km verder (inmiddels vandaag dus ruim 220 km gereden) bereikte ik bij valavond het National Monument van Scotts' Bluff (een fantastische verzameling rotsformaties waar de pioniers doormoesten en als het ware een 'gateway' (grote poort) vormden naar het uiteindelijke Westen! De plaats is genoemd naar een zekere pelsjager Scott die hier vlakbij in de jaren 1820 na een aanval door Indianen gewond werd achtergelaten door zijn 'vrienden'. Een jaar later vonden ze zijn skelet aan de voet van de rotsen terug...

Waarschijnlijk uit eerlijke schaamte hebben ze het daar dan maar "Scott's Bluff" genoemd. Het is al 17 u gepasseerd en omdat het Visitor Center inmiddels gesloten is, besluit ik in het vlakbij gelegen 'Gering' (waar ik daarnet doorgereden was) een lokale bar te bezoeken. Het werd de 'Goonies', zo'n bar die je vaak ziet in Amerikaanse films met biljarttafels, dansvloer en houten bar waar je ook kan eten. Ik ging voor de 'handmade' hamburger met frieten die vorig jaar de prijs gewonnen had van 'Best Burger of Nebraska'! En ik moet zeggen: "It was fingerlicking good!"

Naast mij zat een koppel van middelbare leeftijd en we raakten aan de klap over vanalles en nog wat: het leven in Nebraska, in België, Trump en Clinton natuurlijk ("I hope he beats the bitch...")

en wisselden sigaretten uit,... Kortom, een heel gezellige avond beleefd. Ook de eigenaar/chefkok kwam eens naar de 'vreemde bezoeker' kijken en iedereen kreeg van mij de 'Call of the Rockies'-poster. In ruil kreeg ik een onvervalste Staff-t-shirt van 'Goonies'! Het was al omstreeks 21.30 u vooraleer ik mijn 'Super 8'-motel in het stadje Scottsbluff bereikte. Van 22 tot 23 u schreef ik dan nog mijn reisblog (At you service!)

Donderdagmorgen 13 oktober om 7 uur wakker. Het is mistig en het moet flink gevroren hebben, te zien aan de ruiten van mijn auto. Opnieuw géén paniek: twee uur later stralende zon en tegen de middag 28°C!

Naast een superlekker ontbijt met alles erop en eraan (inclusief versgebakken wafels) heb ik de rest van de voormiddag nagenoeg 'verloren' op zoek naar een adapter om mijn computer en fototoestel op te laden. Heb zeker (een tijd zelfs met een medewerker) anderhalf uur gezocht in Menard's, een elektrowinkel ter grootte van Ikea. Niets gevonden... Eén km verder vond ik het direct bij kantoorketen Staples...O ja, heb ook nog even psycholoog gespeeld voor de uitbaatster van het motel wiens autistische zoon van 26 jaar een Indiaanse vrouw had zwanger gemaakt...Ik troostte haar met woorden en... mijn inmiddels 'berucht' aan het worden poster.

In Scottsbluff zelf liep ik over de middag nog eens een kerk binnen van 'The first Prebysterian Church' en kreeg onmiddellijk een enthousiaste rondleiding van de vrouwelijke 'minister'. Ook het 'West Nebraska Center of Arts' kon zich verheugen over mijn bezoek

en daar wisselde ik in een leuk gesprek van gedachten met de vrouwelijk curator (die al lang blij was dat er iemand over de vloer kwam).

Uiteindelijk om 14 u dan toch het NM Scott's Bluff bereikt en ruim twee uur bezocht. Opnieuw museum, filmvoorstelling en je kan met de auto tot op de top rijden waar langs alle kanten de prairies en vlaktes zich voor je uitstrekken tot aan de horizon. Bij helder weer (wat het was) kan je er 150 km ver kijken!

Om 17 uur Torrington (eindelijk weer Wyoming) bereikt nadat ik onderweg mijn eerste 'moord' heb gepleegd: een prairiemarmot die vlak voor mij de baan overspurtte. Ik had echt geen zin om aan 90 km/u in slip te gaan. Ik hoorde een geluid onder mij dat nog het best als 'homp' te omschrijven valt en in mijn achteruitkijkspiegel zag ik inderdaad een 'pretty flat' prairiemarmot... Sorry, kon er echt niets aan doen hoor!

Verder langs de North Platte River, dezelfde rivier die ook de pioniers volgden. De 'gewone' liepen langs de zuidelijke oever, de Mormonen langs de noordelijke oever (om niet in contact met de 'ongelovigen' te komen)!

Uiteindelijk om 18 u bij valavond het beroemde Fort Laramie bereikt! Dit was de allereerste permanente blanke nederzetting (opgericht in 1834), te midden van de heuvelachtige prairies ter bescherming en bevoorrrading van de pioniers. Ik ben er helemaal alleen, geniet zeker een halfuur van de absolute stilte en de ondergaande zon en slorp de weidse omgeving volledig in me op. Met een beetje fantasie kan je vermoeden dat er achter iedere heuveltop een paar Cherokee of Cheyenne indianen met paard zullen opdoemen... A sacred moment, te vergelijken met het gelijksoortige moment dat ik 29 jaar geleden in Monument Valley (nabij de grens van Arizona en Utah) mocht beleven.

O ja, ik sta te mijmeren naast het 'The Ride of the Eternity'-monument ter ere van een Amerikaanse soldaat en zijn paard die op een kerstavond (23-24 dec) halfweg de jaren 1800 vanaf het door Indianen omsingelde Fort Kearny ontsnapte en in één stuk door hulp kwam zoeken bij Fort Laramie! Hij en zijn paard legden de 400 km non-stop af in 35 uur in een ijzige winterstorm. Een uur na aankomst viel het paard dood door uitputting... Wat een verhaal!

Ik rij door tot in Guernsey en boek in bij het Sagebrush motel. Morgen bezoek ik hier (vooraleer richting noorden te rijden) de 'Oregon Trail ruts', (zandsteenrotsen met tot één meter diepe sporen, uitgesleten door de tienduizenden huifkarren die hier ruim 150 jaar geleden onafgebroken passeerden) en 'Register Cliff' (een rots waar de passerende pioniers zichzelf vereeuwigden door hun naam erin te kerven). Benieuwd of ik er een 'HUYGHE vind'.... (wordt vervolgd).

PS: Aarzel niet een berichtje na te laten onderaan het artikel. Is altijd leuk!!