Howdy!

Het is hier nu zondagmorgen 8 uur (bij jullie 16 u) enik zit in het 'Western Motel' in HARDIN (Montana, ten oosten van Billings) in het 'Crow Indian Reservation' om straks de 'Battlefield of the Little Bighorn' (Custer's 'last stand') te bezoeken. Een historische plaats en gebeurtenis in de Amerikaanse geschiedenis die dateert van 25 juni 1876. Het was de laatste grote overwinning van de Northern Plain-Indianen op het Amerikaanse leger. Kolonel Custer dacht met een regiment van 70 soldaten van de legendarische 7de Cavalerie eventjes een klus te klaren door het Indianendorp van opperhoofd 'Sitting Bull' op te ruimen, maar viel in een hinderlaag. Zijn troep werd overvallen door honderden Sioux en Cheyennes die achter de heuvels schuilden en werd tot de laatste man gedood. Dat is dus voor straks, vooraleer ik mijn weg verderzet naar Cody (stad gesticht door niemand minder dan Buffalo Bill), de toegangspoort naar het beroemde Yellowstone Nat'l Park.

Gisteren in een stralende zon 385 km gereden (waarvan 350 topless) door Bighorn Canyon (20°C) en Bighorn Nat'l Forest tot op een hoogte van 2.875 m (sneeuw en 4°C). Maar eerst hebben jullie nog de onvergetelijke ervaring te goed van mijn laatste dag op The Hideout Ranch.

Vrijdagmorgen vertrekken we om 9 uur met vier volgeladen paardentrailers richting Cody, voor een 'wildlife drive' in Bighorn Basin. Dat moet je je geologisch voorstellen als een enorm 'soepbord', dat volledig is omsloten door bergen. Het is één van de enige plaatsen in Amerika waar er nog mustangs in kuddes in het wild ronddwalen. De naam 'mustangs' komt van het Spaanse woord 'mestano': mengeling. Jullie moeten weten: vooraleer de Spaanse conquistadores in de 16de eeuw het Amerikaanse vasteland verkenden, waren er hier helemaal geen paarden. Zo jaagden Indianen toen te voet op buffels door ze op te jagen en over kliffen te jagen. Sommige Spaanse paarden ontsnapten of werden achtergelaten en verwilderden. Hun afstammelingen zijn de beroemde mustangs. 100 jaar geleden liepen er zo miljoenen in het wild rond, nu zouden er nog zo'n 5.000 zijn in Wyoming.

Op de 1 uur durende rit richting Cody, passeren we heel wat kleine ranches met allemaal een 'junk yard' op hun erf, met vaak meerdere oldtimers. Omdat iedereen hier zoveel plaats heeft, doen ze hun 'oude brol' niet weg (misschien daarom dat ik mij hier zo thuis voel ...

), maar houden ze gewoon alles bij. Dit moet een 'mekka' zijn voor iemand die op zoek is naar een Amerikaanse oldtimer. Het is hier ook kurkdroog, dus géén last van roest!! Het is maar een tip. Marijn vertelt dat ééns per jaar er een soort bijeenkomst is, waar iedereen brol van elkaar koopt. Een Duitse Navo-kolonel die ook in de auto zit, benoemt het met het neologisme: 'METAL INCEST', wat volgens mij een uitstekende naam zou zijn voor een hardrockgroep. Spijtig dat ik geen gitaar speel, of ik had al meteen een ideale naam om een band op te richten. We rijden helemaal naar de Noord-Westelijke hoek van het BigHorn Basin, waar The Hideout Ranch een gebied van 100.000 acres (400 km2 !) in huur heeft van de overheid met het alleenrecht om paardenritten te organiseren.

Om 10 u zit iedereen goed en wel in het zadel in de hoop een kudde mustangs te ontdekken. We splitsen ons in twee groepen om de kansen te vergroten en om eventueel een ontdekte kudde naar de anderen op te jagen. Na amper een half uur hebben we al prijs!!! Een groep van een 70-tal mustangs bevindt zich op een 500-tal meter! Ze kijken nieuwsgierig in onze richting. Plots steigeren een tweetal hengsten tegen elkaar op en zetten het in een stofwolk op een lopen, gevolgd door alle anderen.... RECHT in onze richting! Je voelt de grond onder je trillen en op een 150-tal meter passeren ze ons in de richting van een verdergelegen heuvel. Het heeft geen zin om ze te achtervolgen, want mustangs zijn de snelste landdieren op het Amerikaanse continent. WOW, wat een zicht was dat!

We rijden naar dezelfde heuvel om een beter uitzicht te hebben en eventueel een andere kudde te ontwaren en om op de rand van de klif een groepsfoto te nemen met de Rockies op de achtergrond. En we hebben wéér geluk! Bijna aan de horizon zien we een waterpoel waar een kleinere kudde van zo'n 30 mustangs aan het rusten en drinken is. We naderen voorzichtig en kunnen tot op 100 m naderen. Eerst kijken ze heel nieuwsgierig naar ons en komen zelfs onze richting uit. Maar dan, om één of andere reden, zetten ze het op een lopen in de tegenovergestelde richting. Méér mustangs zouden we niet meer zien, maar in elk geval waren dit er al véél meer dan we op konden hopen. We eten onze sandwiches op bij de waterpoel en genieten van het uitzicht op de nu heel dichtbij zijnde Rockie Mountains. Doordat het gebied relatief vlak is, rijden we heel wat in draf en een paar keer in galop om foto's en filmpjes te maken. Toen headwrangler Tom tijdens zo'n galop zich omdraaide om te filmen, bleek er een hele troep wilde witstaartantilopen achter ons aan te lopen die het blijkbaar wel grappig vonden om eens een bende paarden 'te achtervolgen'! LOL

's Avonds in The Hideout staat er een afscheidsfeestje op het programma met een superlekkere BBQ Wyoming style! Vis, varken, kip, rund.... vaak gemarineerd in heerlijke 'smoked' cowboysausjes. Mmmmmm.... Ook alle wranglers die ons deze week begeleidden zijn van de partij en hebben zelfs een muzikale show voorbereid! Die mannen en vrouwen kunnen echt alles!!! Ikzelf neem in naam van de gasten het woord om iedereen te bedanken om ons zo'n ongelooflijke week te bezorgen en bedenk headwrangler Tom (oorsponkelijk een Arkansas-boy van de Ozark Hills) met een àllerlaatste exemplaar van de inmiddels beroemde 'Call of the Rockies'-poster.

Hij gaat hem inlijsten en ophangen in de 'barn' waar de paarden gezadeld en verzorgd worden!!

Zaterdagmiddag (na het ontbijt, de was en afscheid van Peter en Marijn) vertrek ik om 12 u naar BigHorn Canyon, een indrukwekkend gebied waar de breed meanderende Bighorn River zich in de loop van miljoenen jaren méér dan 300 meter diep een weg door de majestueuze rotsen geboord heeft. Waar het naast een meer gelegen 'Horseshoe Bend' er nog heel 'liefelijk' uitziet, biedt vooral 'Devil's Outlook' een ongelooflijk zicht op de diepe canyon. Een beetje te vergelijken met de 'Gorges du Verdon' in Zuid-Frankrijk, maar dan royaal overgoten met een Amerikaanse Wild Westsaus!

Daarna gaat het steeds hoger door Bighorn Nat'l Forest tot op een hoogte van bijna 3.000 m. Het is hier maar 4°C meer en ik rij door besneeuwde alpenweiden. Ik rij nog steeds topless (want nog steeds stralend weer), maar ik zet mijn verwarming en blazer 'vollen bak' om mij warm te houden. Eigenlijk wilde ik hier 'Medicine Wheel' bezoeken, een mysterieuze cirkel met een diameter van 24 meter en allemaal 'spaken' gevormd door stenen, op de top van een berg die als heilig wordt beschouwd door de Crow-Indianen. Niemand weet wat het betekent.... Maar de grindweg ernaar toe is helemaal ondergesneeuwd en ik riskeer geen fatale slippartij met mijn Mustang. Onderweg zie ik drie wasberen doodgereden langs de weg. Uiteindelijk bereik ik na 385 km bij ondergaande zon omstreeks 18.30 u Hardin (Montana). Dat ligt in het Crow Indian Reservation, een desolaat gebied. Indianenreservaten hebben een speciaal statuut: je kan er bijvoorbeeld vuurwerk kopen en gaan gokken in casino's, wat elders in Amerika verboden is (tenzij in enkele steden zoals Las Vega's en Reno in Nevada en Atlantic City aan de Ooskust).

Zo, dat was het voor deze keer. Een hele brok en het zal er niet op minderen want er staan nog heel wat mooie dingen op het programma: Yellowstone Nat'l Park, Grand Teton Nat'l Park en Rockie Mountain Nat'l Park. See you all and have a nice Sunday-evening!

BLUE BUTT BART

(mijn laatse bijnaam op the Hideout, na de mustangrit met veel draf en galop)