bartjecowboy.reismee.nl

BACK IN CODY after 29 years!!

OLA!

Ja, het is eens in het Spaans. Heb gisteravond (dinsdag) heerlijk Mexicaans gegeten(warme taco's met 2 dipsausen, borrito met kip, rijst en bonenpuree) en gedronken (Dos XX Equis-bier)in resto 'El Abuelito'(sombrero's aan de muur, Mariachi-muziek op de achtergrond en over echt voetbal (soccer) praten met de opdiener) rechtover mijn motel 'Painted Buffalo Inn' in Jackson, Wyoming. En dat voor 15 $ (12,5 €)! Ik had het nodig want het was mijn eerste maaltijd sinds mijn ontbijt maandagmorgen in Laurel (dankzij Father Masi, you remember?). Ik voel mij weer 29 jaar teruggekatapulteerd toen ik tijdens mijn sabbatjaar in 1987 vijf maanden op reis ging door Mexico, USA en Canada: . Vandaar ook dat ik sommige plaatsen op deze reis (zoals Oregon Trail, Cody en Yellowstone) voor een tweede maal bezoek. Cody en Yellowstone: laat het daar nu net over gaan in deze post. Zet jullie schrap, want er valt weer hééll wat te vertellen (daarom verdeel ik het over 2 posts).

Maandagmorgen vroeg (om 6 uur voor mij, 14 u in België) druk over en weer getelefoneer en gemail om het probleem met de bankkaart opgelost te krijgen. Dat lukt, maar het duurt minstens 24 u vooraleer de MasterCard weer gereactiveerd zal zijn. Dat betekent dus dat ik het tot morgenavond zonder geld (en dus eten, drinken, motel en wifi) zal moeten stellen! Enfin, dat zijn zorgen voor later, nu eerst op naar Cody! Gelukkig beschik ik dankzij Father Masi over een volle tank, wat goed is voor 600 km rijplezier. Op naar Cody, Wyoming, gesticht in xxx door niemand minder dan Buffalo Bill himself! Zijn echte naam is immers William (Bill) Cody. Cody ligt aan de Shoshonerivier en gaat er prat op door het leven te gaan als 'World Capital of Rodeo'. (wat ik hier trouwens voor het eerst en laatst zag, dankzij het bijwonen van de jaarlijkse 'Cody Stampede' op nationale feestdag, 4th of July 1987). Belangrijkste bezoekreden is echter het 'Buffalo Bill Center of the West', zowat het 'Walhalla' voor iedereen die geïnteresseerd is in leven, kunst en geschiedenis van de Far West in het algemeen en Plain Indians in het bijzonder. Ik weet nu al dat het een blij weerzien wordt!

Op weg naar Cody passeer ik opnieuw Bridger en kan niet laten even binnen te wippen in de 'Catholic Church of the Sacred Heart' om Father Masi nog eens te bedanken. Hij is er niet, maar er is wel een gelovige aanwezig. Ik geef haar een heiligenprentje van H. Franciscus van Assisiin de vorm van een bankkaart,dat ik al enkele jaren in mijn portefeuille zitten heb. Ze belooft het hem tijdens de volgende zondagsdienst te geven met de groeten van Bart from Belgium. Het ene (grote) plezier is het (kleine) andere waard, nietwaar. Wanneer ik weer in de wagen stap en de autoradio opzet, begint net: "Oh what a night, late december 1963" te spelen (mijn verjaardag). Toeval?!

Na 145 km kom ik in Cody aan en ga ik eerst even aan de oevers van de Shoshonerivier genieten van het mooie uitzicht en de bezigheden vaan een eenzame visser. Er stopt ook net een schoolbus die een bende High School-meisjes komt ophalen die bij wijze van les LO een eindje mochten joggen langs de oevers van de rivier. In Cody zelf ga ik eerst naar het Visitor Center, waar ik dankzij de codeloze WiFi mijn mails en FB kan checken. En dan om 14 u naar het Buffalo Bill Center of the West, een gigantisch complex dat eigenlijk 5 musea bevat:

- over het leven van Buffalo Bill (hij vewelkomt je in de vorm van een sprekende hologram),

- het Smithsonian Museum of Western Art (met onder meer grootmeesters-in-het-genre als Frederic Remington en Charles M. Russel, jullie moeten maar eens googelen),

- een museum over Plain Indians (Sioux, Crow, Cheyenne, Dakota's....), heel interactief en met prachtige opstellingen van paarden, tenten enz...),

- 's werelds grootste museum van handwapens (Browning, Colt, Smith & Wesson, Remington,...): minder mijn ding, maar héél mooi gepresenteerd met onder meer opstelling van de originele jachthut van president Theodore Roosevelt,

- en een nieuwe Natural History-vleugel met alles over geologische verschijnselen, fauna en flora in de Rockie Mountains (je volgt effectief een spiraal omhoog naargelang de hoogtemeters).

Bovendien is er nog een Research-center en bibliotheek met 33.000 boeken over vanalles, als het maar over het Amerikaanse Westen gaat. Ik vind er een originele uitgave van de dagboeken van Pater Desmet en heb een gesprek met de conservator. Oh...., wat spijt het mij dat ik geen exemplaar meer overheb van mijn 'Call of the Rockies'-poster, stom van mij! Al bij al dwaal ik 3 uur (tot sluitingstijd) door het museum. Normale toegangsprijs is 18 $, maar omdat ik een 'assignment' heb voor een Belgian magazine (P-magazine, vertelde ik dat al?) mocht ik gratis binnen.

Laughing
Bij het verlaten van Cody (het is dan al weer schemerduister) bezoek ik nog snel even de houten restanten van het originele stadje, net buiten de stadsgrenzen en hou ik halt bij de Buffalo Bill-waterdam (toen hij in 1910 gebouwd werd, de hoogste ter wereld).

Om naar de 100 km westelijker gelegen East Gate-entrance van Yellowstone te gaan, volg je eigenlijk gewoon de vallei van de Shoshone-rivier naar omhoog, de bergen in. Het is inmiddels pikkedonker en op mijn weg moet ik minstens 10x in de rem gaan voor overstekende kuddes herten! Het is 19 u als ik de toegangspoort bereik en er is geen Ranger meer aanwezig in het betaalhokje. Allrightie, weeral een gratis toegang! Het is dan nog 35 km rijden door bossen over kronkelende wegen vooraleer ik Yellowstone Lake bereik. Daar is een gigantisch hotel in het bos aan de oevers van het meer, maar dat is gesloten wegens 'einde seizoen'. Toch brandt er licht in sommige kamers en in de lange gangen.... Best creepy, diit lijkt wel 'The Shining' met Jack Nicholson!!! Ik forceer mij geen toegang met een hakbijl, maar parkeer vlak voor de ingang onder de hotelluifel (waar het niet pikkedonker) is en besluit in de wagen te slapen. Het is nu 20 u en het wordt pas rond 6.30 u licht. Buiten is het inmiddels 2° C en aan het regenen. Het wordt ongetwijfeld een lange nacht...... Wordt (heel snel) vervolgd.

Reacties

Reacties

ronneke

Slaap wel liefste Bart.

Oda Houthoofd

Ook dat is avontuur he Bart, al hoop ik dat het eenmalig I s hoor, ik wens je voor de volgende nacht een zacht en warm bedje toe, ik kijk uit naar je volgend verhaal. Om het in de gebruikelijke Amerikaanse term af te sluiten, big hug.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!