Hallo iedereen,

hierbij de op FB beloofde laatste post. Ik ben inmiddels ruim een week goed en wel thuisgekomen

en deze morgen opgestaan (of liever: vannacht live meegemaakt via CNN) met Donald Trump als President Elect... Met bovendien een meerderheid in Kamer en Senaat zal Washington DC er niet meer uitzien zoals voorheen (en zoals vorige week toen ik er zelf nog rondliep)... Waarvan hier het verslag.

Ik heb jullie de vorige keer op maandag 31 oktober 10 uur 's morgens achtergelaten met de vaste bedoeling om er voor deze laatste dag nog eens 'een flinke lap' op te geven en er het maximum uit te halen.

Ik bezoek eerst de 'Library of Congress', de grootste bibliotheek ter wereld (160 miljoen items en elke dag komen er 16.000 bij...) met ruim 1.000 km boekenplanken! Ooit in 1800 opgericht in een bijzaaltje van het parlement als opzoekingsmogelijkheid voor de 'verkozenen des volks' werd het in 1814 door de Engelsen in een laatste stuiptrekkingsoorlog vernield. De toenmalige president Jefferson schonk dan maar zijn eigen bibliotheek van een 750-tal boeken die uigroeide tot het huidige resultaat. Waar ze ze allemaal blijven steken, weet ik niet want het sinds 1897 gebruikte huidige gebouw morst met de ruimte met een schitterende inkomhal met marmer, trappen, mozaïeken... Ook de grote leeszaal onder de koepel is een lust voor het oog, zonder nog van de tentoonstellingen te spreken! Zo is er onder meer één van de 3 originele 'Gütenbergbijbels' te zien, het allereerste gedrukte boek ter wereld en de originele 'Jefferson'-bibliotheek!

Daarna stap ik het vlak ernaast gelegen 'Supreme Court of Justice' binnen. Opnieuw een indrukwekkende neoklassieke 'tempel': het sneeuwwitte marmer van de zuilen en trappen ernaar toe doen in de stralende zon letterlijk pijn aan de ogen. Het Hooggerechtshof met 9 voor het leven benoemde rechters zijn niet enkel het hoogste rechtscollege in de USA (die de wetten als laatste beroepsinstantie toepassen), maar toetsen en interpreteren de wetten dusdanig dat ze effectief het dagelijkse leven voor decennia kunnen beïnvloeden. Ooit gehoord van de 'Miranda-case' in de jaren '60?! Waarschijnlijk niet, maar iedereen die ooit al een Amerikaanse politiefilm of -reeks gezien heeft, kent wel de gevolgen ervan. Sindsdien moeten agenten bij elke arrestatie de rechten voorzeggen ("You can remain silent. Everything you say, can and will be used against you in the court of law....."). Zoniet zijn de rechten van de verdediging geschonden. Het gerechtshof bevat tentoonstellingen over dergelijke invloedrijke rechtszaken en zelfs een heuse 'gift shop'! Ik zie het niet direct in ons Hof van Cassatie gebeuren...

De betreffende gerechtszaal zelf lijkt wel een theater met witte zuilen, rode fluwelen gordijnen en negen zetels op een verhoogd podium... Zin voor 'show' hebben ze wel hier!

Via een lange ondergrondse gang kan ik zó naar 'The Capitol' (het parlement) stappen dat aan de overzijde van de straat ligt... Mind you: inmiddels ben ik al drie security-checks en metaaldetectors gepasseerd! Ik vraag de (aparte) bezoekerspasjes aan voor de halfronden van het Huis van Volksvertegenwoordigers (waar de president zijn jaarlijkse 'State of the Union' voorleest) en de Senaat (voorgezeten door de vice-president en waar de 100 vertegenwoordigers - 2 voor elke staat - elk hun eigen lessenaartje hebben). Ik raak er aan de praat met twee bewakers die erg geïnteresseerd zijn hoe het eraan toegaat in het Belgische parlement (heb maar NIET uitgelegd dat we er eigenlijk vijf hebben...) en natuurlijk de koning! De hele kelderverdieping is bovendien ook nog eens tentoonstellingsruimte met de hele uitleg van het politieke systeem in Amerika in het algemeen en de totstandkoming van Het Capitool in het bijzonder...

Ik had er nog úúúren kunnen doorbrengen, maar wil kost wat kost nog het 'Museum of American History' aandoen, één van de ruim 10 gigantische (en gratis te bezoeken) musea aan weerszijden van de 2 km lange 'National Mall' tussen het Capitool en Washington Monument (de obelisk). Het bevat verschillende afdelingen zoals onder meer de Stars en Stripes, Dagelijks Leven, Oorlogen van de USA (van Onafhankelijkheidsoorlog tot Golfoorlog), Transport (van eerste postkoetsen over stoomtreinen en auto's tot vliegtuigen), de Presidenten (van dodenmasker van Lincoln tot 'The Football' (de lederen koffer met atoombomcodes die altijd in de buurt van de president moet zijn...), First Ladies (kleedjes, serviezen, ...) Allemaal opgesteld met echt voorwerpen in levensechte omgevingen met uitleg, interactieve filmpjes,.... Enfin, jullie begrijpen: wie (zoals ik) een béétje in geschiedenis en/of Amerika is geïnteresseerd, kan hiér alleen al minstens 2 dagen zoet zijn. Ik gun mezelf anderhalf uur en 'spurt' door de afdelingen met de fotocamera in aanslag en zal alles thuis nog eens grondiger bekijken.

Het is inmiddels bijna 15 uur als ik bij Elise thuis toekom... Om 18.15 u vertrekt mijn vliegtuig naar Kopenhagen van de Dulles' Int'nl Airport (zo'n 40 km buiten de stad gelegen)! OK, actie!!! In een half uurtje verzamel ik alle kleren, boeken, spullen en souvenirs en prop ze zodaning in de valiezen dat ik er zonder extra kosten het vliegtuig mee opkan. Concreet: in de grote valies alle kleren (20 kg) en àl de rest in de handbagagetrolly (die waarschijnlijk evenvéél weegt)!

Intussen belt Elise een taxi die mij naar de halte van de Express Bus zal brengen. Vlug afscheid nemen en dan de taxi induiken! Alles is tot op de minuut uitgerekend: als alles volgens plan verloopt kom ik 1.15 u vòòr take-off op de luchthaven aan! Helaas....

De taxichauffeur (een jonge sympathieke zwarte gast) is wel enthousiast, maar weet niet goed waar de halte van de Express Bus zich precies bevindt. Hij rijdt over en weer in de betreffende buurt (achteraf blijkbaar met stijgend onbegrip door Elise via een App thuis op haar gsm gevolgd...). Ik stap op den duur zelf uit en vraag het aan de mensen aan een bushalte ("Where are the (anders massaal aanwezige) cops when you need one???!!!") Gevolg: shuttle gemist en die van een halfuur later moeten nemen. Tot overmaat van ramp geraken we zo in het spitsuur en doet de shuttle nog 2 extra haltes aan voor pendelaars die bij een 'Park & Ride" afgedropt moeten worden. Om een lang verhaal kort te maken: ik kom 45 minuten vòòr mijn vlucht aan en tref een gesloten SAS-balie aan zodat ik mijn bagage niet meer kan inchecken.... Voor transcontinentale vluchten sluiten die blijkbaar een uur voor de vlucht...

Vlug naar een algemene info-balie gelopen (samen met mijn 45 kg bagage) om te vragen of ze naar de boarding gate willen bellen. SAS wil mij nog meenemen (zelfs met mijn valies aan boord), maar dat was buiten de security agents gerekend. Zelfs met de bediende van de infobalie aan mijn zijde kan en mag ik NIET door! Plichts-en gezagsbewust als ze zijn, régel is régel, wet is wet: géén 'boarding pass', géén doorkomen aan! Lijdzaam moet ik toezien hoe de minuten voorbijtikken totdat mijn vlucht goed en wel in de lucht hangt ... zonder mij. Ik informeer naar een nieuw ticket, maar krijg te horen dat pas binnen 24 uur de volgende SAS-vlucht vertrekt.

Dàt zie ik niet zitten en informeer elders. Gelukkig heeft Icelandair nog een stoel vrij voor een vlucht naar Brussel via Reykjavic die al binnen anderhalf uur vertrekt! Ik hoest de nodige dollars op... Per slot van rekening wil ik naar huis en samen met de hele familie 1 november bij mijn ouders meemaken.

In Ijsland heb ik één uur om van vlucht te veranderen... Maar de onze vertrekt al met 45 minuten vertraging. Dat wordt weer spurten straks..., als we maar geen straalstroom tegen hebben! In Ijsland (na 5 uur vlucht) géén tijd voor een sigaretje, vlug vlug door de paspoortcontrole en ... oef.... we zitten aan boord. De deuren gaan dicht, goed en wel klaar voor de laatste vlucht.... totdat de piloot aankondigt dat we een 'minor technical problem' hebben en iedereen terug van boord moet om van vliegtuig te veranderen.

Gelukkig zitten we op de thuisluchthaven van Icelandair en hebben ze daar blijkbaar nog een toestel op overschot staan! Al bij al slechts een uurtje extra vertraging (alle bagage moet ook weer uit en in het andere vliegtuig) en .... elk nadeel heb z'n voordeel (dank u Johan Cruyff): gelukkig nu wel tijd voor een sigaretje om alle stress van mij af te roken. Zoals gebruikelijk staat ook een deel van de bemanning mee te paffen en bij navraag bij de airhostessen blijkt het 'minor technical problem' ergens een olielek te zijn geweest! Oef..., beter op de startbaan ontdekt dan in de lucht!, als je het mij vraagt!!

Uiteindelijk land ik om 12.45 u in Brussel (ipv 10 u met de oorspronkelijk geplande SAS-vlucht). Mijn zus Hilde (die ik had gewaarschuwd) staat mij al op te wachten en samen vertrekken we naar 'thuisdorp' Oostnieuwkerke voor de familiebijeenkomst en het kerkhofbezoek. BLIJ WEERZIEN!

En zo komt ALLES (ook deze even schitterende als onvergetelijke reis, die de vooraf hooggespannen verwachtingen minstens driemaal overtrof!) tot een goed einde ...

... al zorgde Trump deze morgen nog voor een ultiem 'vals nootje'....